‘Ik heb geen special effects”, bekent Paul de Leeuw halverwege zijn voorstelling. “Ik heb alleen maar mezelf.” En zo is het: 60? We zien wel… draait helemaal om hem, ‘jonge god met artrose’. Een artiest die taboedoorbrekende, anarchistische televisie maakte, kijkcijferhits scoorde en vele prijzen won, maar nu meer aan de zijlijn staat. “Als artiest kun je maar beter op het hoogtepunt sterven”, zegt hij. “Dan zou ik al jaren dood zijn.”
Advertentie
Zelfspot kleurt een sterke, persoonlijke voorstelling, waarin De Leeuw terugblikt op zijn carrière, zijn liefdes, het gezinsleven met zijn man en hun twee zonen. ‘We zien wel’ klinkt nonchalant, als de uit de bocht vliegende improvisaties die we van De Leeuw wel kennen, maar de show is strak gecomponeerd rond nieuwe en oude liedjes.
Innemend en authentiek: De Leeuw laat in deze voorstelling veel van zichzelf zien. Al zijn hele leven krijgt hij te horen dat hij ‘veel te veel’ is: te dominant, te aanwezig. Op de toneelschool in Maastricht wezen ze hem om die reden af: “Ze zeiden: bescheidenheid zou jou sieren en vijftien kilo minder ook”.
All-you-can-eat
Dat mateloze hoort bij hem, niet voor niets is hij fan van all-you-can-eat-restaurants. Maar als zestigjarige weet De Leeuw inmiddels dat je mensen niet moet vastpinnen op één eigenschap, dat ze veelkantig en gelaagd zijn. Wees aardiger voor elkaar, houdt hij zijn publiek voor, bekijk elkaar welwillend.
Die levensles verbindt hij ook aan de nagedachtenis van zijn vader, die twee jaar geleden overleed in Polen, waar hij woonde met zijn tweede vrouw. Postuum ontdekte De Leeuw allerlei nieuwe kanten van zijn vader, is hij hem iets anders gaan zien. Zo was De Leeuw senior overtuigd atheïst en bekostigde hij toch de hele renovatie van de kerktoren in zijn Poolse dorp.
Zo zien we in 60? We zien wel… een milde, soms melancholieke Paul de Leeuw die ook zijn oude streken nog niet kwijt is. Na een theatrale woedeaanval verwijst hij even naar een onlangs in opspraak geraakte collega-presentator. En een oude, gewraakte grap over de vibrator van Rita Corita past kennelijk ook nog best in de voorstelling.
Advertentie
Sterk is De Leeuw als hij een scène uit een datingshow naspeelt: man en vrouw praten in hun onbeholpenheid faliekant langs elkaar heen. Ook in de interactie met het publiek floreert De Leeuw. Mensen hebben tegenwoordig maar een korte spanningsboog; daarom heeft hij een sociaal-mediamomentje ingepland: wie wil kan even op zijn telefoon. Een rustpunt in een energieke, gelaagde feelgood-voorstelling. De Leeuw kan nog jaren mee.
Bron: Trouw
